โห ช่วงนี้งานเยอะมากๆๆๆๆๆ อาทิตย์ที่ผ่านมากลับบ้านไม่ต่ำกว่าสามทุ่ม เมื่อวานนี้วันศุกร์แท้ๆแต่แย่สุดๆ กว่าจะได้ออกจากที่ทำงานก็ตีหนึ่งกว่าๆ แบบว่าทำงานกันไปก็ตาปรือกันไป ยิ่งทำโปรเจคนี้ต่อไปเรื่อยๆก็ได้ความรู้เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ก็รู้สึกดีนะ แต่กลุ้มใจเหมือนกัน เพราะว่าเจอแต่ปัญหา อาจจะเป็นเพราะว่า hardware และทุกๆอย่างมันใหม่มาก design จาก 0 เลย มีทั้งปัญหาเรื่องกระแสไฟ ซึ่งก็จะมีผลกับการทำงานของตัว system ทั้งระบบ cooling ก็มีปัญหา บางที เครื่องเปิดมาแล้วดับไปเฉยๆ เสียบ power ตัวนี้แล้วเครื่องหลัก reboot บ้าง พอ run benchmarking แล้วได้ผลที่ห่วยมากๆ create raid arrays แล้ว array ล่ม OS หาย ปัญหาเยอะเกินกว่าจะบรรยายได้ เอาเป็นว่ามาบ่นไปเรื่อยๆเนี่ยะแหล่ะ

เมื่อสองวันก่อนรู้สึก down มาก ไม่รู้ว่าเป็นอะไร อาจจะเครียดมากด้วย รู้สึกเป็นวันที่แย่มากๆๆๆที่สุดในรอบปีเลยมั๊ง รู้สึกเหมือนว่าความรับผิดชอบมันสูงมาก มันเหนื่อยมากด้วย แถมมองรอบตัวแล้วรู้สึกเหมือนว่าทำไมตัวเอง ไม่มีใครที่เราจะคุยได้ทุกๆอย่าง ระบายได้ทุกๆอย่างจริงๆเลยเหรอ มันรู้สึกเหมือนคนที่ไม่ได้อยู่เมืองไทยนานๆหลายๆคนมั๊ง ว่าพอไม่ได้อยู่เมืองไทยนานๆ มันทำให้ห่างจากเพื่อนๆมาเยอะ รู้สึกตัวอีกทีก็จะรู้สึกว่าอ้าว เพื่อนเรามันหายไปไหนกันหมดแล้ววะ

แต่ก็รู้สึกดีเรื่องนึงนะ ว่าตัวเองกำลังจะได้กลับเมืองไทยแล้ว รู้สึกว่าครั้งนี้ตัวเองหนักแน่นมากๆเลย รู้สึกว่าการได้กลับไปอยู่กับครอบครัวมันมีความรู้สึกดีทางใจมากกว่า ช่วงหลังๆเริ่มรู้สึกว่าตัวเองรู้สึกว่างเปล่ามากเลย อาจจะอยากมีใครที่รักเรา เป็นห่วงเราจริงๆอยู่กับเรา ช่วงหลังๆเวลาไม่สบายใจ รู้สึกแย่ๆเนี่ยะ จะคิดถึงแม่ก่อนเลย ซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยเป็น แปลกดี โทรไปคุยกับแม่ แม่ก็บอกว่าเวลาทำบุญจะทำเผื่อเราทุกครั้งเลย เวลาสวดมนต์ก็จะคิดถึงเราตลอด เค้าชอบพูดว่าเนี่ยะ ลูกต้องกลับมาอยู่กับแม่นะ เวลาลูกอยู่ด้วยแล้วธุรกิจดีมาก แต่เราก็สังเกตว่าเป็นยังงั้นจริงๆแฮะ ก็ก่อนที่เราจะกลับเมืองไทยครั้งที่แล้ว แม่บ่นๆว่าช่วงนี้ธุรกิจที่อู่ดูเงียบๆนะ บ่นมาเป็นเดือนๆ แต่พอเรากลับไป ช่วงนั้นอ่ะเห็นงานเยอะมากๆๆๆๆๆ มากจนแม่บอกว่า เนี่ยะเห็นมะ บอกแล้วว่าต้องมาอยู่ด้วยกัน 5 5

ไม่รู้กลับเมืองไทยไปเราจะหางานได้หรือเปล่านะเนี่ยะ ไม่เห็นจะมั่นใจเลย มีแต่คนบอกว่าหาได้อยู่แล้ว แต่นะงานมันหาง่ายได้ขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วเราจะได้งานที่เราอยากจะทำหรือเปล่านี่สิ เรื่องสำคัญ แต่ช่างมันเหอะ เรื่องอนาคต กังวลไปก็เท่านั้น เอาตัวกลับไปก่อนละกัน ไม่งั้นต้องทะเลาะกับนู๋เปิ้ลตายก่อนแน่เลย 5 5 5 แค่นี้ก้อแทบจะทะเลาะกันเรื่องกลับช้าไม่ช้า วันเว้นวันอยู่แล้ว เฮ่ออ อยากให้เปิ้ลรู้จริงๆนะว่าเราเองก้อยากรีบกลับจะแย่อยู่แล้ว แต่บางทีความรับผิดชอบมันมาค้ำคออยู่ มันกลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ แล้วก็ไม่อยากทะเลาะด้วย แค่อยากให้เข้าใจ ก็รู้ว่าเปิ้ลเข้าใจแหล่ะ แต่รู้สึกแย่ พูดแล้วเดี๋ยวเครียด เลิกพูดแล้วไปนอนดีกว่า -_-" เดี่ยวค่อยมา up blog อื่นต่อพรุ่งนี้ (ดูดิเก็บกดจัด มีเรื่องต้องอัพอีกเพียบ) 😛

Comments